De laatste wedstrijd in de competitie tegen de ploeg met de meeste gelijke spelen Naaldwijk leverde voor DSO een...............juist ja, een gelijkspel op. Als deze wedstrijd een afspiegeling was hoe Naaldwijk deze competitie heeft gespeeld is het begrijpelijk dat de ploeg met de geuzenaam Witkielen voor de 13e keer gelijk speelde. In de wedstrijd tegen de kampioen DSO, een wedstrijd om des keizers baard, wilde de thuisclub er geen leuke wedstrijd van maken, of mochten ze het niet van hun trainer De Graaf. Gezien de wijze waarop deze trainer langs de lijn zijn ploeg meende te moeten begeleiden moesten zijn spelers de opgedragen, negatieve tactiek volgen. Naaldwijk speelde constant met (te) veel man achter de bal alwaar bij balbezit de bal (te) vaak lukraak naar voren werd geschoten. De arme Hans Bergwerff, een speler die overigens heel aardig kan voetballen, was constant gedwongen het luchtduel aan te gaan met de DSO centrale verdedigers Rikkert Pilaar of Roeland van Vliet. En als hij de bal raakte moest de andere spits Jacco Wervers er achter aan om er wat creatiefs mee te doen of te wachten op opkomende mensen. Slechts Mohamed el Bouazati was een paar keer voorin te zien, de overige spelers hebben zich slechts bezig gehouden met verdedigen. Deze speelwijze leverde in beide helften 1 kans op welke niet werden benut. De treffer van Naaldwijk, die van de voet kwam van Hans Bergwerff, ontstond uit het niets. Na een  prachtige individuele actie schoot deze creatieve voetballer de bal werkelijk formidabel achter DSO doelman Bulent Özcan. Zonde dat zo’n goede voetballer door de gekozen tactiek van zijn trainer zo weinig vrijheid krijgt om zijn talent te etaleren. Overigens liet de gelijkmaker niet lang op zich wachten. Binnen 5 minuten schoot aanvoerder Niels Schoonen de gelijkmaker achter de niet goed opgestelde doelman Tom Verbakel ( de korte hoek werd niet goed afgedekt). Dat was overigens zijn enige ‘foutje’ want gedurende de gehele wedstrijd maakte hij een prima indruk. Vooral zijn reddingen op de kopbal van Niels Schoonen en op een schot van Pim van Rijn getuigden van zijn talent. DSO met de zo gevreesde voorhoede van DSO kon vandaag het verschil niet maken.

De gelijkmaker van Niels Schoonen was zijn 30e van het seizoen en werd zo gedeeld topscorer met Leslie van den Berg, voor beiden een ongekend aantal. Dat de meest technische voetballers, naast de beide topscorers ook Elliot Pattinama, James Dhanai en Jevon Blijd, zo nadrukkelijk de aandacht konden trekken is mede te danken aan de rest van het team. Met grote discipline en vastberadenheid hielden de middenvelders Jeroen Heijdt en Ronald van der Aar de balans van het elftal in de gaten. Als een van de voorwaartse hun man lieten lopen (en dat gebeurde wel eens) stonden zij tactisch zo goed en waren in het duel zo sterk dat balbezit vaak het logische gevolg was. En speelde de tegenstanders de lange bal dan waren de centrale verdedigers Rikkert Pilaar en Roeland van Vliet meestal hun directe tegenstanders de baas. Ze werden daarbij prima ondersteund door Mike Hollenberg, Vincent Wolsheimer en bij afwezigheid door Jay Weber, Melvin Huiskamp en Steven Schot. Tesamen met reservekeeper Bulent Özcan hebben deze laatste 3 spelers veel op de reservebank moeten plaats nemen, maart trainer Aart Jan van Boksel kon altijd een beroep op hun doen. En last but not least moet ook de voortreffelijke Sven Wolsheimer genoemd worden. Deze doelman heeft het deze competitie moeten doen met een enkele redding per wedstrijd. Dat vergt veel van de concentratie en dat ging hem goed af. Groot voordeel is zijn coachend vermogen van zijn verdediging, kortom een meer dan betrouwbare sluitpost. Aart Jan van Boksel heeft tesamen met zijn rechterhand Herman Kooijenga van DSO een fantastisch elftal gesmeed waarbij wordt uitgegaan van technisch verzorgd voetbal wat veel plezier aan de spelers geeft. Voldoende basis om met veel vertrouwen de 1e klasse binnen te stappen.