sv DSO complexen
DSO wordt sinds jaar en dag door velen geassocieerd met het van Tuyllpark.
Dat is begrijpelijk.
Hier lagen de velden waar menig DSO lid de eerste voetbalstapjes heeft gezet.
Toch heeft onze club vele jaren elders in het Zoetermeerse gevoetbald.
Het is aardig om de verschillende locaties waar DSO heeft gespeeld op een rij te zetten.
1928: het begin, voetballen bij tuinder Koevoets aan de Zegwaartseweg
Alle begin is moeilijk.
Zeker voor een beginnende voetbalvereniging in de jaren twintig.
De waarheid gebied te zeggen dat DSO niet de allereerste Zoetermeerse voetbalclub was.
Er was ooit de ongeregistreerde vereniging met de mooi klinkende afkorting Z.Z.V.V.,
genoemd naar het toen bestaande tweelingdorp Zoetermeer-Zegwaard.
Ook heeft er een studentenclub bestaan: N.S.S. (Na Studie Sport).
Beide verenigingen hadden als grote handicap, dat ze niet konden beschikken over een voetbalveld en daarom niet in bondsverband gerechtigd waren om te spelen.
Voetbalvelden waren toen een grote luxe in Nederland.
Voor een boterdorp als Zoetermeer (nu in de volksmond met een lichte zelfspot Sweet Lake City genoemd) was een voetbalveld geen vanzelfsprekendheid.
Over kleedkamers en kantine hoeven we het helemaal niet te hebben.
De eerste jaren werd er gevoetbald achter tuinder Koevoets aan de Zegwaartseweg,
ongeveer waar later het bedrijf van Carrosserie Joost Lamboo was gevestigd
en tegenwoordig logistieke dienstverlening Bode Scholten B.V. is gehuisvest.
Aan de Fokkerstraat, dicht bij de latere locatie in het Van Tuyllpark.
Dat DSO is begonnen aan de Zegwaartseweg hebben we zeker ook te danken aan de jongens en mannen van toen.
De oprichters van DSO: Jacob Bierman, Gerard Friggen, Jan Henneken, Gerrit den Hertog en Jan Westhoek.
Voorzitter werd de heer Paul Rietkerk.
Namen die jaren later nog steeds een grote klank hebben binnen onze club.
Begin jaren dertig (1): voetballen aan de Molenstraat in het dorp
Voor de lezer van vandaag is het moeilijk voortestellen, maar begin jaren dertig was de Molenstraat nog niet volgebouwd.
DSO kreeg een gemeenteterrein toegewezen, tijdelijk, zeer tijdelijk.
Het terrein waar we mochten spelen was waar nu de Schoolstraat is, de verbindingsweg tussen het oude Dorp en de wijk Palenstein.
Begin jaren dertig (2): opnieuw bij tuinder Koevoets aan de Zegwaartseweg
Met maar liefst 45 leden gaat DSO terug naar tuinder Koevoets aan de Zegwaartseweg.
Hier werden de eerste kampioenschappen gevierd.
De geschiedenis vertelt dat de leden zelf het veld bespeelbaar hebben gemaakt.
Onze voorgangers hebben onder meer een sloot moeten dempen om het veld de juiste breedte te geven.
DSO moest zelf voor de kosten opdraaien, zo liet Koevoets weten.
Het is de begintijd van wat we later in Nederland de crisisjaren 30 zijn gaan noemen.
Veel leden waren werkloos en konden daarom geen contributie betalen.
Om ze toch te kunnen laten spelen, werden ze door het bestuur opgeroepen om onder meer het terrein van de heer Koevoets bespeelbaar te maken tegen een dagloon van fl. 3,=. ( EURO 1,65)
Hiermee kon een eventuele contributieschuld worden afbetaald.
Tussen Koevoets en DSO wilde het niet erg boteren.
Het jaarverslag van 1934 laat weten dat Koevoets een onsportieve daad verrichtte, toen hij midden 1934 liet weten dat DSO het terrein halsoverkop moest verlaten.
De competitie werd uitgespeeld op het veld van L.D.O., een clubje dat maar een kort bestaan heeft gehad.
Leren Door Oefening was eigenlijk de voorganger van DWO en speelden toen aan de Voorweg ter hoogte van de Oude Fabriek (nu Haagsebos)
1934 - 1961: Achter de Zegwaartse Dorpsstraat
Aan het eind van het seizoen, het is inmiddels 1934, verhuist DSO opnieuw, nu naar een veld aan de Zegwaartse Dorpsstraat
(de dorpen Zegwaart en Zoetermeer werden in 1935 samengevoegd tot één gemeente Zoetermeer met 4.500 inwoners).
Het veld was eigendom van de familie Veelenturf waarvan zoon Leo jaren voor DSO speelde.
In 1934 staan bij DSO zestig leden ingeschreven.
In het jubileumboek 50 jaar DSO lezen we dat menig DSO-er tijdens het voetballen aan de Dorpsstraat uitglijdt in de koeienvlaai.
Kom daar nu nog eens om!
Tevens was op de Dorpstraat de paardenmarkt die veel volk trok en de DSO leden hadden het gezellig in het “eerste echte” clubgebouw…,
cafe De Jonge Prins.
Het was de heer Veelenturf die de suggestie deed een tweede veld aan te leggen.
Een verdubbeling: van één naar twee velden!
In 1947 is het ervan gekomen.
De jeugd (1946) en zaterdag senioren (1947) waren inmiddels opgericht.
De club telt circa 250 leden.
In de jaren vijftig is het ledental iets terug gelopen.
De club heeft in 1958 220 leden.
De contributie bedroeg Hfl 2,20 per maand.
Lekker douchen met warm water bestond nog niet.
In 1958 krijgt de club de beschikking over een eigen clubgebouw.
Tot 1961 hebben we het uitgehouden aan de Dorpsstraat.
Oudere leden hebben nog goede herinneringen aan de Dorpsstraat en de heer Veelenturf.
Uiteraard ook omdat het café de rol van kantine vervulde.
Tja, de 3e helft is van alle tijden.
1961 – 1970: Vernède sportpark
In 1961 (op 11 november om precies te zijn) verhuist DSO naar een echt sportpark: het Vernède sportpark aan de dr. J.W. Paltelaan.
Het naar oud burgemeester Noé Vernède vernoemde sportpark ligt nog steeds aan de J.W. Paltelaan (huisarts) in Zoetermeer zuid.
Tegenover Nutricia en naast Zoetermeers oudste treinstation tussen Den Haag en Utrecht.
De welvaart maakt het nu ook in Zoetermeer een beetje mogelijk om op een meer volwassen manier aan sport te gaan doen. Overigens is er voorlopig slechts één veld beschikbaar.
In 1966 kan de club beschikken over drie speelvelden en een trainingsveld.
De accommodatie hebben we daar gedeeld met onze plaatsgenoot en concurrent DWO.
De junioren hebben overigens nog tot 1965 aan de Dorpsstraat gespeeld.
In 1966 komt er ook een trainingsveld bij.
Trainingsveld is een groot woord, de afmetingen betroffen een oppervlak waarop je bijna niet kon naast schieten..
Dan ook nog eens Gravel i.p.v. gras als ondergrond.
Het mengsel van gemalen puin, zoals baksteen en dakpannen, veroorzaakte menig schaafwond of open liggende lichaamsdelen.
De waarheid ligt in het midden maar dat het goedkoop en gemakkelijk te onderhouden was zal meegespeeld hebben.
Het ledental is inmiddels opgelopen, tot ruim 300 leden.
Zoetermeer staat aan de vooravond van een enorme groei.
Van klein dorp gaat Zoetermeer een grote stad worden.
Ook aan DSO zal deze groei niet voorbij gaan.
In 1968 telt de vereniging reeds 480 leden.
1970 – 2010 : van Tuyllpark
In 1970 wordt in het zuidoosten van Zoetermeer een nieuw groot sport- en recreatiepark aangelegd.
Het park wordt vernoemd naar oud-burgermeester Hans van Tuyll van Serooskerken.
DSO krijgt daar een locatie aan de van der Hagenstraat
(vernoemd naar Nutricia oprichter Martin van der Hagen).
We krijgen de beschikking over zes speel - en twee trainingsvelden.
Op 19 juni 1970 wordt de eerste steen gelegd voor de kantine en op 19 december 1970 wordt de nieuwe kantine al in gebruik genomen.
In augustus 1971 is er alweer een nieuw hoogtepunt: de lichtmasten worden bij de trainingsvelden geplaatst.
Het ledental groeit, net als de stad, enorm.
In 1973 telt de ledenadministrateur al 915 leden, waarvan 420 senioren, 395 junioren en 90 leden van de afdeling handbal.
Ten tijde van ons vijftig jarig bestaan – het is dan 1978 geworden - wordt het duizendste lid ingeschreven.
Het nieuwe complex met zijn acht velden is kortom geen overbodige luxe.
De jaren daarna wordt de accommodatie uitgebreid.
Met zes nieuwe kleedkamers komt het aantal kleedkamers op vijftien.
Ook de kantine wordt flink uitgebouwd.
Medio jaren negentig wordt langs het hoofdveld de tribune gebouwd, met daaronder “de Onderbouw”.
De tribune werd vernoemd naar Johan Hoogduin van de supportersvereniging (in de volksmond de grootste DSO bietser die er in clubbelang was)
Eind jaren negentig kwam er een WETRA veld.
Wedstrijd en TRAinings is een natuurgrasveld met kunstmatige bodemopbouw.
Later werd een GrassMaster veld aangelegd.
Dit hybride grassysteem levert een versterkt speelveld van natuurgras op.
DSO plaatst zich wat dat betreft in het rijtje van de meest vooruitstrevend sportieve en multifunctionele stadions over de gehele wereld.
In 2001 is de club met steun van de Businessclub begonnen met de renovatie van kleedkamers en kantine om te blijven voldoen aan de eisen van deze tijd.
DSO voelde zich thuis in het van Tuyllpark.
Het was een mooi complex en goed te bereiken vanuit de verschillende Zoetermeerse wijken.
Met de andere verenigingen die actief zijn in het van Tuyllpark werd regelmatig gesproken over het behoud van de kwaliteit van het park.
Met de gemeente wordt periodiek overlegd over de bereikbaarheid, de veiligheid en over het verbeteren van de kwaliteit van de accommodaties.
Berichten als zou DSO mogelijk gaan verhuizen naar een andere locatie, leken elke keer weer op drijfzand te berusten. maar in 2010 …
Vanaf 2010: Sportpark Bentwoud
Het huidige speelterrein ligt aan de Hildamlaan 1.
Dit complex is een multifunctioneel voorbeeld voor de voetbalclubs in de regio en dat laten de tegenstanders x op x blijken.
Een plaatje om te zien is een veel gehoorde uitspraak.
8 speelvelden, waarvan 4 kunstgras met LED-verlichting, 24 kleedkamers, 2 commissie ruimtes waarin tegenstanders op de bekende nette DSO wijze worden ontvangen en teambesprekingen / vergaderingen plaatsvinden.
Er is ook een EHBO ruimte en een minder validenlift.
Dit alles in het onderste gedeelte binnen in het clubgebouw.
Boven is een ruime bar en een grote kantine ruimte die middels schermen ook in verkleind kan worden.
De keuken is dusdanig van kwaliteit kwa bezetting, ruimte en omzet dat menige snackbar daar jaloers naar zal kijken.
Een aparte koffiecorner voor de piekuren is ook aanwezig.
Een kledingzaak in eigen beheer, minder valide toilet en een babyverzorgingsruimte idem.
Op de bovenste verdieping zijn ook de ruime bestuurskamer, een aparte sponsorruimte en een kleine besprekingsruimte aanwezig.
3 terrassen rondom de kantine met uitzicht op de velden completeren de bovenste verdieping van het clubgebouw.
Buiten is er een Horecaplein.
Terrasjes (desgewenst overdekt), een bar en een volledige keuken zijn aanwezig.
Wat een complex, wat een terrein, wat een club om trots op te zijn!.
